Kâbe-i muazzamanın doğu köşesinde bir buçuk metre kadar yükseklikte bulunan ve
Cennet yâkutlarından olan parlak, siyah taş. İbrâhim aleyhisselâm ile oğlu İsmâil aleyhisselâmın birlikte Kâbe’yi inşâ ettikleri sırada, melekler taş getirerek İsmâil aleyhisselâma yardım ettiler. Sıra Hacer-ül-esvede gelince, İbrâhim aleyhisselâm; “Ey İsmâil! İyi bir taş getir ki, hacılara işâret olsun” buyurdu. İsmâil aleyhisselâm bir taş getirdi. İbrâhim aleyhisselâm; “Bundan daha iyi bir taş getir” buyurunca;
Ebû Kubeys dağından; “Cebrâil aleyhisselâm, tûfanda bana bir taş emânet etti. Gel onu al!” diye bir ses işitti. Bunun üzerine Hacer-ül-esved taşı Ebû Kubeys dağından alınıp, Kâbe’deki yerine yerleştirildi. (Azrakî)
Hazret-i Ömer, Hacer-ül-esved taşına, karşı; “Sen bir şey yapamazsın, fakat Resûlullah’a uyarak seni öpüyorum” dedi. Hazret-i Ali bunu işitince, Resûlullah’ın “Hacer-ül-esved, kıyâmet günü insanlara şefâat eder” buyurduğunu söyledi. Hazret-i Ömer de hazret-i Ali’nin bu sözüne teşekkür etti. (Dâvûd bin Süleymân)
Tavâfa (Kâbe’nin etrâfında dönmeye) Hacer-ül-esvedden başlamak ve burada bitirmek sünnettir. (Zeylâî)
