Ken’an diyârındaki (Fenike denilen Sayda, Sur ve Beyrut ile Filistin ve Sûriye’nin bir kısmından ibâret olan eski bir memleket) insanlara gönderilmiş olan peygamber. İshâk aleyhisselâmın oğlu, Yûsuf aleyhisselâmın babasıdır. Yâkûb, İbrânice bir isim olup, “Allahü teâlânın saf ve temiz kıldığı kul” mânâsına gelmektedir. İkiz kardeşi Iys ondan önce doğduğu için Arabça “tâkib etmek” mânâsına Yâkûb denildiği de rivâyet edilir. Bir adı da İsrâil olup, onun on iki oğlunun neslinden gelenlere İsrâiloğulları adı verilmiştir.
Allahü teâlâ Kur’ân-ı kerîmde meâlen buyruldu ki: Kullarımız, İbrâhim, İshâk ve Yâkûb’u da hâtırla ki, onlar tâat ve ibâdette, kuvvet, kudret ve dinde basîret sâhibidir. (Sâd sûresi: 45)
Biz İbrâhim’e, isteği üzerine İshâk’ı ve isteğinden ziyâde olarak torunu Yâkûb’u ihsân ettik. Biz onların hepsini sâlihlerden kıldık. (Enbiyâ sûresi: 72) Şam’da veya Medyen’de dünyâya gelen Yâkûb aleyhisselâmın çocukluğu, babasının; gençliği ise, Harran’da bulunan dayılarının yanında geçti. Kırk sene kadar dayılarının yanında kalan Yâkûb aleyhisselâmın on iki oğlu dünyâya geldi. Harran’da iken vahiy gelerek Ken’an diyârı ahâlisine peygamber gönderildiği bildirildi. Ken’an diyârına gidip insanları Allahü teâlânın emirlerine uymaya, yasaklarından kaçınmaya dâvet etti. En çok sevdiği oğlu Yûsuf aleyhisselâmı kıskanan kardeşleri, onu kuyuya attılar. Kuyunun yanından geçen bir kervancı onu kuyudan çıkararak Mısır’a götürdü ve köle diye sattı. Diğer oğulları Yâkûb aleyhisselâma gelerek kardeşimiz Yûsuf’u kurt yedi dediler.Yâkûb aleyhisselâm oğlu Yûsuf’a olan hasretliği sebebiyle üzüntüsünden ağlayarak gözleri görmez oldu. Yûsuf aleyhisselâm Mısır’a mâliye nâzırı (bakanı) olduktan sonra, babası Yâkûb aleyhisselâm ve kardeşlerini Mısır’a getirterek birlikte yaşadılar. Mısır’da oğullarıyla birlikte on seneden fazla yaşayan Yâkûb aleyhisselâm burada vefât etti. Oğulları cenâze namazını kıldılar. Vasiyyeti üzerine Kudüs yakınlarındaki
Halîl-ür-rahmân’da bulunan babası İshâk aleyhisselâmın yanına defn edildi. (İbn-ül-Esîr,
Nişâncızâde, Taberî)
